Azərbaycanca-rusca lüğət. Dörd cilddə. Bakı, “Şərq-Qərb”. M.T.Tağıyev . 2006.
atıb-tutmaq — f. 1. Bir şeyi əlləri ilə yuxarıya atmaq və yerə düşərkən tutmaq. Paltarlarımızı tamam çıxarıb adama bir fitə tutardıq və sonra on on beş girvənkə gələn ağac milləri atıb tutardıq, oynadardıq. Günümüz elə zorxanada keçərdi. Ç.. // Sevgi və hörmət … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
hopbaca — (Sabirabad, Şahbuz) bax hopbaja. – Payız hopbaca yeməli olur (Şahbuz) Hopbaca eləməx’ (Gədəbəy) – körpə uşağı atıb tutmaq. – Gəl səni hopbaca ele:m, ay cırtdanım … Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti
çalxalamaq — f. 1. İçindəki mayenin hissəciklərini qarışdırmaq və ya həll etmək üçün tərpətmək, silkələmək. Dərmanı içməkdən qabaq çalxalamaq. – Mehriban gülabpuşu tələsik götürüb çalxaladı. H. Seyidbəyli. // Su ilə yaxalamaq, təmizləmək. Saleh dağ sudan… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
hoplatmaq — f. dan. Atıb tutmaq, oynatmaq. Uşağı hoplatmaq. – <Şeyx Sənan yuxuda gördüyü şeyx haqqında:> Sanki bir tifl idim. . . Qucaqlayaraq; Bir zaman öpdü, sevdi, hoplatdı. H. C … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
hövsəmək — f. Buğdanı, düyünü və s. ni zibildən ayırmaq üçün tabaq, sini və s. içərisində atıb tutmaq; hövsələmək. Buğdanı tabaqda hövsəmək … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
oynatmaq — f. 1. Uşağı əlinə alaraq, atıbtutaraq əyləndirmək, yaxud oyuncaq və başqa vasitələrlə məşğul etmək və beləliklə, özü də əylənmək. Körpəni oynatmaq. Uşaqları oynatmaq. – Vahid uşağı yanına alıb oynadır, dilə tutub yatırtmaq istəyirdi. M. C.. //… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
silkələmək — f. 1. Təkan verərək, dartaraq bu tərəfdən o tərəfə bərk tərpətmək, yerindən oynatmaq, sarsıtmaq. Gənc sərt əlilə Bayramı silkələdi. M. Hüs.. Arvad <Aydının> üstünə atılıb bərk silkələdi. H. Seyidbəyli. // Meyvələri salmaq üçün ağacı bərk… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
əl — is. 1. Qolun biləkdən dırnaqlara qədər olan hissəsi. Əli ilə tutmaq. Sağ əl. Əllərini yumaq. Əlini çiyninə qoymaq. Əli ilə sığallamaq. Əli ilə götürmək. İnsan işlərinin çoxunu əlləri ilə görür. – Tək əldən səs çıxmaz. (Ata. sözü). Əfsus ki,… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
can — is. <fars.> 1. Dini etiqada görə, ölümlə vücuddan ayrılan qeyri maddi varlıq; ruh. Hələ canı var. – Çıxmayan cana ümid var. (Məsəl). Südlə gələn canla çıxar. (Ata. sözü). Səni canan sanıram, çıx bədənimdən, ey can! F.. Kərəm deyər: Haqq… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
bərabər — 1. sif. Başqası ilə tən, bir ölçüdə, bir boyda olan. Bərabər qiymətli. Bərabər qüvvəli. Bərabər kəmiyyətli. Boyu bərabəri – özü boyda. <Mehri xanım:> Bala, axır mən anayam! Boyum bərabəri oğul yetirmişəm. Ə. H.. Bərabər etmək – 1) bax… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
vurmaq — f. 1. Əli ilə və ya əldə tutulan bir şeylə çırpmaq, zərbə endirmək. Ağacla vurmaq. Şillə vurmaq. Qamçı ilə vurmaq. Əllərinə vurmaq. – <İvan bəy:> Səsini kəs, buyuraram, başına yüz tatarı vurarlar. N. V.. Fərraşlar Məşədi Həsəni yıxıb,… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
